Całun Turyński i Chusta z Oviedo

Chusta z Oviedo jest prostokątnym płótnem lnianym o wymiarach 821 mm na 526 mm. Od IX wieku jest przechowywany i pilnie strzeżony w skarbcu Katedry Oviedo w Hiszpanii.

Przedstawia on plamy o różnym natężeniu, najwięcej w kolorze jasno-brązowym.

Według starej tradycji przykryto nią oblicze Jezusa (zawiniętego już w Całun) po zdjęciu z krzyża.

Od 1955 roku był przedmiotem szczegółowych badań prowadzonych przez nieodżałowanego syndonologa, Giulio RICCI, który zauważył na Płótnie obecność pewnych charakterystycznych plam (krwi surowiczej), na które natknął się już na Obliczu Człowieka z Całunu, zgodnych z tymi ostatnimi pod względem rozmiarów i umiejscowienia.

Najpierw Pierluigi BAIMA BOLLONE, profesor z Turynu, a później Carlo GOLDONI, doktor z Rzymu, oraz cały zespół hiszpańskich lekarzy medycyny sądowej potwierdzili, iż istotnie niektóre plamy na Chuście są bez wątpienia krwią ludzką, należącą do grupy AB.

Od 29 do 31 października 1994 roku w stolicy Asturii miał miejsce I Międzynarodowy Kongres nad Świętą Chustą z Oviedo, który doprowadził między innymi do następujących wniosków: